Neredeydim?

İstanbul'da yukarıdaki minik ayakların sahibi (bana göre) dünyanın en yakışıklısı, en tatlısı bu beyefendiyi bekliyorduk.

İlk başta biraz acele etti, iki hafta erken gelebilirim diye bizi kandırıp yollara düşürdü. Sonra baktı yeri rahat gelmekten tamamen vazgeçti. Doktoru onu zorla yerinden edince biraz kızdı başta ama şimdi sağlıklı, keyfi yerinde bir kaç gün sonra bir aylık olacak minnacık bir delikanlı.

Daha doyamadan, tombiş kollarını, bacaklarını yiyemeden geri dönmek zorunda kaldık. Neyse ki annesi, babası bize bol bol fotoğraf yolluyorlar. Gün be gün büyüdüğünü görmek harika bir şey.

Benden havadisler şimdilik bu kadar, yeni yazılarla görüşmek üzere :)