"3-5 ağaç"ı korumak bizi hem muhteşem görüntüler oluşturan bir birlik beraberlik havasına büründürdü, hem de insanın ne kadar vahşi bir yaratık olduğunu gösteren hareketlerle karşı karşıya kalmamızı sağladı. Birleşen takımlar, ırklar, partililer/partisizler, ortaya çıkan sloganlar, yazılar, dostluk-kardeşlik içindeki gösteriler harikaydı. Ama olayın diğer yüzü dayanılmazdı. İnsanlar nasıl bu kadar nefret dolu, empati yoksunu, nasıl bu kadar kötü olabiliyorlar? Nasıl bu olayı bu kadar farklı okuyabiliyorlar, nasıl olduğundan bambaşka şekilde göstermeye çalışıyorlar? Daha kötüsü hiç göstermiyorlar. Ailemin bu olaydan yalnızca benim sayemde haberdar olması gerçekten çok acı.
Yazılacak çok şey var aslında ama aldığım antibiyotiklerden kafamı bir türlü toparlayamıyorum. Ama eminim ki insanların tüm istediği gaz yemeden, cop yemeden aynı dili konuştukları insanlar diyaloğa girerek bu olayı çözmek. Şiddetin hiç bir sorunun çözümü olamayacağını insanların hala anlamamasına şaşıyorum. Umarım en kısa zamanda aklı selim biri bu dehşete bir son verir, nefret empoze edilmiş insanlarımız da bu ağır yüklerinden kurtulurlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder